மச்சினி அழகு

மச்சினி அழகு இது போன வருடம் நடந்த சம்பவம். நானும் என் மனைவியும் ஒரு மாத கால விடுப்பில் தாயகம் சென்றிருந்தோம். சிறிது நாட்கள் எங்கள் வீட்டில்,
சிறிது நாட்கள் என் மனைவி வீட்டில் இருந்தோம். எனக்கு ஒரு மச்சினி உண்டு. அவள் இப்போதுதான் காலேஜ் முதலாம் ஆண்டு படித்துக்கொண்டு
இருக்கிறாள். நல்ல அழகான பெண். நாங்கள் இருவரும் சகஜமாகதான் பேசிக்கொள்வோம். எந்த தவறான எண்ணங்களும் கிடையாது.

ஒரு நாள்
நான் மதியம் வெளியே சென்றுவிட்டு வீடு திரும்பினேன். வீட்டிற்கு வந்ததும் ஒரே தலைவலியாக இருந்தது. மனைவி ஒரு காபியையும், ஜண்டு பாமையும் கொடுத்துவிட்டு படுக்க சொன்னாள். நான் சிறிது நேரம் டி.வி பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். அப்போது என் மனைவி உறவுக்காரர் ஒருவர் உடம்பு சுகமில்லாமல் ஆஸ்பத்திரில் அட்மிட் ஆகியிருப்பதாக போன் வந்தது. உடனே என் மனைவி, மாமியார், மாமனார் அனைவரும் அவரைப் பார்ப்பதற்கு தயாராகினர். நான் எனக்கு தலைவலியாக உள்ளது நீங்கள் சென்று வாருங்கள், ஏதாவது
அவசியம் என்றால் சொல்லுங்கள் பின்னர் வருகிறேன் என்றேன். அதற்கு என் மனைவியும் அதுவும் சரிதான், எனக்கே அவரை சரியாக தெரியாது,
நீங்கள் வேறு எதற்கு வெய்யிலில் அலைகிறீர்கள், நன்றாக ஓய்வெடுங்கள் என்று கூறினாள். அவர்கள் கிளம்பிய பிறகு நான் கதவை சாத்திவிட்டு சோபாவில் அமர்ந்து அன்று வந்த ஒரு வாரமலரை புரட்டிக் கொண்டிருந்தேன். சிறிது நேரத்துக்கெல்லாம் தூக்கம் கண்ணை சுழற்றியது. அப்படியே ஒரு போர்வையை இழுத்துக்கொண்டு முகத்தை மூடியவாறு படுத்தேன். நேரம் போனதே தெரியவில்லை. திடீரென்று ஏதோ ‘கடக். மொடக்’ என்று சப்தம் வரவே, தூக்கம் கலையாமல் போர்வை வழியே என்னவென்று பார்த்தேன்.

அப்போது என் மச்சினி காலேஜில் இருந்து வந்திருந்தாள். அவள் தன் ஹாண்ட் பேக்கை சாரில் போட்டுவிட்டு எதிரே இருந்த கட்டிலில் கவிழ்ந்து
படுத்திருந்தாள். அவள் எப்போது வந்தாள் என்னை கவனித்தாளா என்று கேட்க மனம் நினைத்தாலும் தூக்கம் கண்களை சுழற்றியதால் மீண்டும்
கண்களை மூடினேன்.

சிறிது நேரத்துக் பிறகு மீண்டும் சப்தம் வரவே, கண்களை மெதுவாக திறந்தேன். அப்போது என் மச்சினி, கண்ணாடி முன் நின்று கொண்டு
இப்படியும் அப்படியும் திரும்பி திரும்பி தன் அழகை பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். நான் அவளை கூப்பிடலாமா என்று நினைத்து, மறுகணம் சரி என்னதான் செய்கிறாள் பார்ப்போம் என்று அப்படியே படுத்திருந்தேன். அவள் தன் முகத்தை கண்ணாடி அருகே வைத்து, ஏதாவது பரு,மரு
இருக்கிறதா என்பது போல் பார்துக்கொண்டிருந்தாள். நான் சற்றும் எதிர்பாராவிதமாக அவள் தன் சல்வார் கமீசின் மேல் பகுதியை டக்கென்று
தூக்கி கண்ணாடியில் பார்க்கலானாள். அவளின், மென்மையான இடுப்பு, வயிறு அப்புறம் அவளின் முலைகள் லேசாக தெரிந்தன. இதை பார்த்தது
என் தம்பி தூக்கி கொண்டான்.  நான் உடனே என்னை ஆசுவாசப்படுத்திக் கொண்டு மேலும் என்ன நடக்கிறது என்று பார்க்கலாம் என்று
மௌனமாக இருந்தேன். அவள் தன் சல்வாரை தலைவழியே அவிழ்த்துவிட்டு கட்டிலில் எறிந்தாள். இப்போது அவளின் மேலழகு முழுவதுமாக
தெரிந்தது. அவள் கருப்பு நிற ப்ரா அணிந்திருந்தாள். நான் பின்னால் படுத்திருந்தலால் அவளின் முலைகளை முழுவதுமாக பார்க்க முடியவில்லை.

ஆனால் அவைகளின் அளவு தெரிந்தது. அவள் பிறகு தன் கமீசையும் (காலுரை) கழற்றி கட்டிலில் எறிந்தாள். யப்பா!! என்ன அழகு, அவளின்
பின்புறம். எதை பார்ப்பது எதை விவரிப்பது என்று புரியவில்லை. அவள் சிகப்பு நிற பேண்டி அணிந்திருந்தாள். என் குறையை கேட்டவள் போல் என் பக்கம் திரும்பி தன் பின்னழகை கண்ணாடியில் பார்க்க தொடங்கினாள். அவள் அப்படி திரும்பிய போது

அவளின் முன்புறம் என்னை பார்த்து வெம்பி நின்றது. நன்றாக நிமிர்ந்து நின்று கொண்டிருந்தது. எனக்கு நெஞ்சு படபடவென்று அடித்துக்
கொண்டது, குஞ்சு 90 டிகிரி போய் என்னை வாட்டியது. நான் ஒருவன் இங்கிருக்கிறேன் என்று கத்தவேண்டும் போல் இருந்தது, இருந்தாலும்

அடக்கிக் கொண்டு மௌனமாக போர்வைக்குள்ளே இருந்தேன்.

நான் என் நினைவுகளில் இப்படி இருந்த போது சட்டென்று அவள் அங்கிருந்து அப்படியே போய்விட்டாள். நான் எழலாமா வேண்டாமா என்று
யோசனை செய்து கொண்டிருக்கும் போது, அவள் பாத்ரூம் சென்று தன் நைட்டியை அணிந்து கொண்டு வந்தாள். நான் சரி ஆவது ஆகட்டும் என்று
என் போர்வையை கீழே தள்ளிவிட்டு சோபாவில் படுத்திருந்தேன். அவள் திரும்பி ரூமுக்கு வந்து தன் ஹேண்பேக்கை எடுக்க வந்தாள்.

அப்போது அவள் என்னை கண்டவுடன், சற்று அதிர்ச்சியாக ‘என்ன அத்திம்பேர் இங்க எப்படி’ என்று கேட்டாள். நான் அதற்கு நான் இங்குதான்
வெகுநேரமாக படுத்துக்கொண்டிருந்தேன், என்றேன். அவளுக்கு சட்டென்று முகம் இருட்டிவிட்டது. நிலைமையை pondatti thangachi otha kathai உணர்ந்து நான், இவ்வுளவு நேரம்
போர்வைக்குள் தூங்கிக் கொண்டிருந்தேன், இப்போதுதான் எழுந்தேன் என்றேன். இதை கேட்டவுடன் அவளுக்கு முகத்தில் ஒரு புன்னகை. இவன்
ஒன்றும் பார்த்திருக்க மாட்டான் என்ற எண்ணமோ என்னவோ. நான் வீட்டில் உள்ளவர்கள் எங்கு போயிருக்கிறார்கள் என்று கூறிவிட்டு நீயும் உன்
அக்காளை போல அழகாக இருக்கிறாய் என்றேன். அதற்கு அவள் நாணியபடி, எப்படி என்றாள், அதற்கு நான், எல்லா விதத்திலும்தான்.
வெளியே தெரிந்த அழகு, தெரியாக அழகு இரண்டிலும் என்றேன். அவள் வெட்கத்தால் சிவந்து, அப்படீன்னா… என்று இழுத்தாள்.
நான் ஆமாம், நான் உன்னை கவனித்துக் கொண்டிருந்தேன் என்றேன்.